حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التُّجَّارِ- وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ- وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ
و درود خدا بر او، فرمود: گروهی خدا را به اميد بخشش پرستش کردند، که اين پرستش بازرگانان است، و گروهی او را از روی ترس عبادت کردند که اين عبادت بردگان است،
و گروهی خدا را از روی سپاسگزاری پرستيدند و اين پرستش آزادگان است.
(عبادی، معنوی)
وَ قَالَ ع الْمَرْأَةُ شَرٌّ كُلُّهَا وَ شَرُّ مَا فِيهَا أَنَّهُ لَا بُدَّ مِنْهَا
و درود خدا بر او، فرمود: زن و زندگی، همه‌اش زحمت و دردسر است و زحمت بارتر اينکه چاره‌ای جز بودن با او نيست.
(اخلاقی، اجتماعی)
+ نوشته شده در یک شنبه 11 اسفند 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند عبادی,معنوی,اجتماعی,پرستش بازرگان,عبادت برده,پرستش آزاده,زن,زندگی,زحمت, ساعت 13:19 توسط آزاده یاسینی
|
